Je hoort tegenwoordig bijna elke dag wel iets over duurzame energie, gaat het niet om een windmolen park boven Schiermonnikoog dan is het wel een zonnepark in de Mojave woestijn van California. Maar hebben we eigenlijk wel een goed beeld van onze toekomst op gebied van hernieuwbare energie?
Toen ik vandaag eens op zoek ging naar de laatste inzichten op dat gebied kwam ik een interessante bijdrage tegen van Professor Sadoway die samen met MIT een methode zocht om de nadelen van huidige vormen van duurzame energie op te lossen.
Wind en zonne energie zijn natuurlijk prachtig, alleen... moet dan wel de wind waaien of de zon schijnen net op het moment dat je die elektriciteit nodig hebt. Opgewekte energie moet je namelijk nu meteen gebruiken op moment dat het word geproduceerd. Echt goede en vooral duurzame opslagmethodes voor elektriciteit zijn er eigenlijk nog nauwelijks. Als ze er al zijn, betekend dat vooral zeer hoge kosten en zijn daarmee dan ook niet aantrekkelijk om op grote schaal in te zetten.
Dit lijkt echter wel een goede oplossing te kunnen gaan worden. Een methode om met een opslageenheid die gebaseerd is op vloeibare metalen langdurig en veilig energie kunnen opslaan en waarvan die vloeibare metalen zijn gemaakt van afval vanuit de aluminium productie. De professor kan het zelf het beste uitleggen ( zie de video) maar als dit verder ontwikkeld word kan het juist vanwege het feit dat deze "super batterij" grotendeels gemaakt is van afval en geen koeling nodig heeft voor ontwikkelingslanden met veel zon wel een prima oplossing zijn.
Iets voor Expeditie Sumba 2020?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten